Drieluik- Flevo door de jaren heen.
Door Henk Klok, Goos Drenth en Christijn Drenth
Mei-Juni 2023
1958 Kampioensteam heren 1: Linksboven: Gert vd Veen, Henk klok, Jan vd Ridder, Douwe Schüssler
Onder Frits Moll, Peter Dirksen en Hennie Drenth
1) (Henk) In het begin van de jaren 1950, was ik een speelse jongen van een jaar of 18 jaar en was de hele zomer aan zee te vinden als hulp van badmeester Koenen. Ik mocht zelfs al les gaan geven in het open water ‘in zee’ aan het plankier met de leerlingen aan ‘de hengel’ (zie foto ter illustratie).
Man wat was het water daar koud! Dat is in het huidige zwembad wel anders. Hier leerde ik veel mensen kennen zoals de vissers uit Spakenburg maar ook de gasten die toen daar kwamen zwemmen. Flevo trainde onder leiding van Douwe en de zwem- en polowedstrijden werden ook daar gehouden.
Het was genieten die tijd zowel van de van de bezoekers aan het buiten zwembad als aan die periode. Toch kijk ik steeds terug naar de tijd van de 2e wereldoorlog en heb dan een dankbaar gevoel dat we nu in alle vrijheid ons weer konden vermaken.
Voor de oorlog moest er hard gewerkt worden om de grote gezinnen te voeden. Er was veel armoede. In de oorlog was dat niet beter en ook naoorlogs moest er van alles gebeuren. Het land moest weer worden opgebouwd, de Industrie moest op gang worden gebracht. Maar er waren te weinig (bouw-) materialen. Mannen hadden soms wel twee of drie beroepen tegelijk om de kosten van deze grote gezinnen te kunnen betalen. Liefdevol was het ook vaak niet. Moeder had het druk met het huishouden en het verzorgen van de vele kinderen. Vader was bijna altijd weg behalve op de zondag, dan was er de kerk.
Mijn vader fietste bijvoorbeeld direct na de zondagskerk helemaal naar de Haarlemmermeer om daar de hele week met veel werkuren vlas te snijden (Vlas was voor vezels voor isolatie maar ook voorlijnzaadolie). Het was een tocht van bijna 70 kilometer en ruim 4 uur fietsen. Hij kwam dan op vrijdagavond vermoeid weer thuis. Dat is nu bijna ondenkbaar.
Nijkerk aan Zee ca.1955
(Goos) Als het over de oorlog gaat voel ik me altijd dankbaar wat de geallieerden toen voor ons betekenden. We kregen onze vrijheid terug en daar hebben vele hun leven voor moeten geven. Stel je eens voor dat je vader nu direct het leger in moet en naar Oekraïne wordt uitgezonden en dat hij nooit meer terugkomt…… Ik word stil van deze gedachten en zal altijd met veel respect de 4 mei herdenking beleven. En wat Henk hiervoor aangaf is ook dat we ons moeten realiseren hoe goed we het al jaren hebben met de luxe van een verwarmd zwembad!
Ikzelf begon mijn Flevotijd zo toen ik net geboren was. Mijn vader (Hennie Drenth (op de eerste foto rechtsonder) zat in het Flevo-bestuur en speelde in een van de herenteams. Ook mijn moeder zwom veel maar was geen lid van Flevo. Ik kwam uit een warm gezin met veel liefde en aandacht maar ook hier werd hard gewerkt in een eigen sport- en lederwaren bedrijf dus er was niet altijd ‘aandacht’. Na sluitingstijd van de winkel probeerde men wel er echt voor het gezin te zijn en we hadden altijd grote gesprekken aan tafel met veel lol. Helaas is mijn moeder op 41-jarige leeftijd in 1982 veel te vroeg overleden. Een enorm gemis voor ons als gezin maar ook voor de vrienden van mijn ouders. Mijn moeder was de basis in het gezin een liefdevolle en sociale vrouw en een fantastische moeder! Ze hadden heel veel vrienden ook samen en samen was niet meer. Mijn vader nam zijn taken als huisman op zijn manier waar en deed enorm zijn best. Hij was er als je hem nodig had. Een lieve, gezellige en fijne man. En ja ook eigenwijs en over-lollig, ik heb het van geen vreemde!
Mijn broer Herman werd al op zijn geboortedag lid en was dus jongste lid ooit! Mijn vader zijn beste vrienden waren zijn Flevovrienden en hun kinderen waren weer vrienden van mij. Ik speelde dan ook regelmatig in en om het oude zwembad en ging met uitwedstrijden mee als het in de buurt was (zoals bij Triton Putten, DWK Barneveld, AZ&PC en De Amer in het oude Sportfondsenbad in Amersfoort en de feestjes in de ‘Amer-kamer’).
Toen ik een jaar of 8 a 9 was, had Teus de Groot (Vader van Hans de Groot) wat weinig poloërs in zijn pupillenteam en mijn vader zei ‘Ome Teus heeft je nodig met poloën’ waarop ik reageerde met dat ik al kon zwemmen. Maar dat was geen reden dus ik moest sporten bij ‘Ome Teus’. Nou zwemmen kan ik nog steeds niet goed maar het vervolg was wel dat ik inmiddels dus met veel plezier ook alweer 48 jaar lid ben van Flevo. Ook ik heb hele goede vrienden gemaakt binnen Flevo. We werden als snel kampioen. Ook in het Adspirantenteam van 1982-1983 werden we onder leiding van Evert Toes en Trainer Gert Bouw weer kampioen!
1979 Pupillen kampioensteam: Boven vlnr: Teus de Groot ,Marco vd Plas, Eddy Dekkers, Richard van Stelten, Bertram ter Horst en, Jan vd Veen
Onder: Martin Dekkers, Niels vd Brink, Goos Drenth, Sies Rotgans en Wim Noordanus.
Vroeger was ik altijd een vleugelspeler, de opzwemmende man en dan liefst voorlangs-zwemmen en dan de bal zeer hoog krijgen en intikken. Zo heb ik veel gescoord. Nu ben ik met name een achterspeler, een pure verdediger. Voor….tja….. dat is zeg maar ver weg. Ze roepen me wel eens of ik naar voren kom maar omdat de afstand dan zo groot is hoor ik dat niet altijd.
Nijkerk aan zee (ca.1955 – een misschien wel ingekleurde foto)
2) (Henk) Flevo was een vereniging waar iedereen welkom was. Waarbij je het gevoel
had dat je erbij hoorde. Aangezien ik veel ‘aan zee’ was en overal waar ik kon, mijn handen liet wapperen, zorgde ik voor het zwem- en polo materiaal. De poloballen waren toen nog van nog van leer en waren soms lek en dan ging ik de veters losmaken en van binnen de bal plakken en dan weer monteren. En als laatste dan nog het leer van de bal insmeren met leervet. Ook het helpen met het uitzetten van de zwem- en polo velden en ook zelfs nog in de maand mei met het maken van een stijger van 15 meter lang achter de badhokjes.
1932-1940 Nijkerk aan zee
(Goos) Inderdaad is Flevo ook als een soort familie voor me. Ik zet mij er heel erg voor in en wat me dan ook bezighoudt. Ik ben op dit moment Jeugd-coördinator van de waterpoloafdeling en ben daar zeer betrokken bij. Misschien zelfs wat te betrokken. Het kan me raken als kinderen het op de een of andere manier niet naar de zin hebben, geplaagd worden of zich niet thuis voelen. Het belang van het kind staat voorop!
Wij vragen veel van de kinderen tijdens trainingen, we zullen de kinderen uitdagen. Soms willen ouders wat veel van ons als trainers, maar het komt zelfs ook voor dat zij meer willen dan het kind zelf. Of wat er natuurlijk ook regelmatig gebeurt is dat iemand komt proefzwemmen en dan blijkt dat zwemmen of waterpolo niet zo past bij hun sportbeleving. Prima natuurlijk en dan gewoon verder zoeken naar iets dat wel bij het kind past. Wij als trainers proberen met veel passie onze mooie zwem- en polosport over te brengen. Meestal lukt dat fantastisch maar soms ook eens niet. Ouders hebben daar niet altijd begrip voor dat trainers ook wel eens een off-day hebben of dat het een keer even niet klikt tussen trainer en kind ofwel tussen de kinderen samen. Gelukkig zien velen dat we er voor hen staan en er echt heel veel vrije tijd in stoppen! Dat allemaal omdat we dat graag doen vanuit passie en voor deze mooie Flevo-familie!
(Christijn) Ik vind het heel fijn dat zoveel mensen zich inzetten voor Flevo door training te geven, te coachen of andere taken op de achtergrond uit te voeren. Ik heb het gevoel dat het zonder al deze vrijwilligers niet mogelijk was geweest om zo’n mooie vereniging te hebben. Zoals al gezegd is voelt Flevo een beetje als een familie; bijna iedereen kent elkaar. Ik ben bij de mini’s begonnen en ik ga nu al naar de Heren toe. Ik heb de hele tijd dat ik bij de jeugd zat hetzelfde team gehad waardoor we een hechte band hebben opgebouwd met dit team. Ook al zal ons team deels verspreid worden door de verschillende seniorenteams denk ik dat deze band alsnog behouden zal blijven.
Flevo medaille
Christijn 9 jaar
3) (Henk) Een mooie herinnering die ik heb gaat over een Polo toernooi in het zwembad de Liesbosch in Utrecht. Het was een heel groot en onverwarmd bad. Het was in het midden gescheiden door een loopbrug. De ene kant was voor de heren, de andere kant voor de dames. Gescheiden zwemmen dus, dat is nu niet meer denkbaar eigenlijk. Maar goed we behaalden met Heren 1 de halve finale, en moesten notabene op zondag spelen. Bij Autoverhuurbedrijf Stolp (bij het Koetshuis) werd een grote limousine gehuurd met wel zes deuren! Het hele team pastte erin. Toen we bij het zwembad in Utrecht aankwamen vlogen alle zes deuren open en sprong het stelletje waterpolo-jongens uit de limousine! Men keek er wel raar van op, een polo team uit Nijkerk, met zo’n grote auto - die durven wel hoor!
Uiteindelijk verloren we wel beide wedstrijden maar toch gingen we me een trots gevoel terug in die grote wagen!
(Christijn) Voor enkele spelers van ons team is dit het laatste jaar bij de jeugd. Wij zijn met ons team (O17) kampioen geworden. Wij hadden dit seizoen alle wedstrijden gewonnen op 1 gelijkspel na. Alle wedstrijden winnen was ook ons doel en dit hebben wij kunnen bereiken met hulp van onze machtige trainer Wouter Haandrikman. Na de kampioenswedstrijd zijn wij ook opgehaald met een limousine en toen vanuit Zwolle terug naar het zwembad in Nijkerk gereden waar een ontvangstcomité klaarstond. Ik vond dit heel leuk dat deze limousine voor ons geregeld was en het was een supergoede afsluiter voor mijn jeugd bij Flevo.
Flevo O17 kampioen - april 2023
(Goos) Toernooitjes en vooral de weekeind-toernooitjes waren altijd een hoogtepunt. We namen dan de enorme tent van mijn vader mee met zo’n dik vast grondzeil. Vaak waren we nog tot in de vroege uurtjes op stap in de betreffende plaatselijk disco waar we natuurlijk braaf enige drankjes te veel dronken. We werden vaak (en nog steeds op toernooien) wakker met de irritante tonen van ‘Wakker worden’ van Jochem Myjer. Dat konden we dan nog negeren maar helaas deelde de toernooileiding ons vaak vroeg in. We kwamen dan pas bij de tweede of derde keer ‘oproepen’ ons slaapzakje uit en joelend renden we richting het bad en knoopten de zwembroek pas dicht in het veel te koude water.
Maar winnen dat deden we dan weer wel (op karakter zeg maar). En slapen deden we wel weer in de schoolweek of werkweek daar na. Trouwens dat grondzeil moest ik dan weer na dat weekeinde schoonmaken van allerlei ‘onreinheden’ die erop hadden plaatsgevonden ‘Waarom-in-de-fuck’ ik überhaupt een grondzeil meenam ;o).
4) (Henk) Doordat ik in de militaire dienst als sportinstructeur een hoop leerde kon ik dit gelijk toepassen bij Flevo. Zo kon ik vorm en gezicht geven aan een positieve en sportieve vereniging. Jaren later, in het nieuwe Bad Bloemendal, groeide Flevo uit tot de 1e klas KNZB. Onder andere door trainers als Leo Pouwels. We waren een vriendenclub die erdoor dik en dun voor elkaar waren!
Naast dat ik trainer was heb ik ook jaren in het bestuur gezeten en kon mijn kennis kwijt en leidinggeven aan een geweldige club!
(Goos) Ik heb wat een verschillende trainers gehad. Bij het zwemmen eerst Carla van Stelten en Rinus Simon (en zijn dochters Willeke en later ook Marion). Dan bij het waterpolo natuurlijk Teus de Groot, Jan Dirksen, Aalt Toes, Evert Toes, Hennie Drenth, Dirk van de Bor, etc. etc. Later bij de Senioren hebben we heel wat grote namen gehad als waterpolo-trainers. Iedere trainer had weer zo zijn specialiteiten en kennis. Iedere trainer had ook zijn nukken en zijn kreten om ons te motiveren ofwel iets duidelijk te maken. Deze kreten blijven dan ook als humoristisch erfgoed hangen. Ik denk aan ‘Contra, re-contra’ van Richard van de Vlasakker, het luide ‘Takkie-takkie’ van Hajo Angerman bij de dames, of de ‘Je gaat het zwembad maar poetsen met een tandenborstel als ik het zeg’ van Jan Willems als je commentaar had. En Jan Willems had ook de legendarische woorden ‘Als je elke 1-0 situatie scoort word je wereldkampioen!’ En dan hadden we nog Pieter de Zwarte (1999) die dan zei tegen de aanvallers -> ‘Ga een doelpunt maken’. En natuurlijk niet vergeten Zeger Eyer met zijn wereldberoemde ’Het is geen must, er zijn gewoon dingen die moeten’. Eddy Meiling met ‘Op dat moment eeeh… ’ en het grootse welzeggende ‘Dat nekt je de das om’ die nog regelmatig passeert in een gesprek. Verder nog de trainers Ab Versteeg (2000), Peter Schrijvers, Johan de Groot (2001), Maarten Varkenvisser, De combi Jacco vd Bor & Silvester Claassen (2004) en natuurlijk mijn mentor en mede schrijver Henk Klok die ook een periode samen met Leo Pouwels (1997) in het bad liep. Het waren allemaal fijne en betrokken trainers waar ik veel van heb geleerd. De laatste jaren trainen we met Ronald Bokkers die toch maar weer iedere keer het voortouw neemt en superfanatiek is. We mopperen wat maar volgen dan trouw zijn aanwijzingen. Hij doet het maar weer iedere keer. Top Ronald!
Kampioensteam Adspiranten 1982-1983
Evert Toes,Wim Noordanus, Heimar de Jong, Niels vd Brink, Bertram ter Horst, marco vd Plas, Richard van Stelten, Goos Drenth, Guus Jörke en Erik Klompenhouwer
(Christijn) Mijn eerste toernooi speelde ik toen ik nog bij de mini’s zat. Dit was een toernooi in een, voor mijn beleving toen, enorm zwembad die was verdeeld in verschillende wedstrijdvakken. Dit was in het oude zwembad van Amersfoort. Hierna heb ik zelf niet meer meegedaan met een toernooi maar ben ik wel vaak wezen kijken bij mijn vader als er bijvoorbeeld een toernooi was bij Bosbad Putten. Daar ging ik dan vaak heen met Storm en Vlinder de Jong, en mijn broertje Robin om onze vaders aan te moedigen. Maar eigenlijk kwamen we gewoon omdat we zo vaak als we wilden van de glijbaan af konden en lekker konden mee barbecueën. Toen corona kwam gingen alle toernooien niet door maar toen corona eindelijk klaar was hebben we als team weer meegedaan met een toernooi. Dit toernooi was in het bosbad van Apeldoorn. We hebben dit toernooi toen dik verloren maar het was wel een hele leuke ervaring.
2022 Toernooi Apeldoorn
5) (Henk) Er was natuurlijk meer te doen dan alleen maar Flevo. Ik deed veel aan andere sporten. Bijvoorbeeld in 1957 werd ik 25e op de 8 km zwemmen in de IJssel, in 1963 schaatste ik de eerste elfstedentocht (en ook in 1985, 1986 en 1997). Ik heb 11 jaar sponsor-fietsen gedaan voor de maag - lever en darm stichting samen met enkele leden van Flevo. In 2004 ben ik Koninklijk onderscheiden als ‘lid in de Orde van Oranje-Nassau’.
(Goos) Maar Henk kan dat allemaal wel zeggen dat zijn leven niet uit waterpolo bestond… Henk heeft voor mij opgeschreven wanneer en hoe lang hij aan clubs heeft training gegeven en dan zien we dat het wel meevalt maar 61 jaar? Dus hij had gelukkig veel tijd.
- Natando Arnhem 3 jaar
- De Vuursche Baarn 3 jaar
- Flevo Nijkerk 40 jaar
- Duinkikkers Soest 1 jaar
- Zwemclub Zeist 1 jaar
- De Vaart Bunschoten 0,5 Jaar
- Woelwaters Harderwijk 2 jaar
- DWK Barneveld 10 jaar
- Triton Putten 0,5 jaar
- ZEW Ermelo 1 jaar
(Goos) En ook tot heden 2023, ondersteund Henk ook trainers van de jeugd-waterpolo en was tot vorig jaar nog coach van heren 3. Een topprestatie! Iedere donderdag komt Henk nog naar Nijkerk en drinkt nog wat samen met het Heren 3 team. Ab de Graaf is dan meestal ook present! Een gezellig samenzijn!
Als trainer maar ook voor de ouders en kinderen is vooral de dinsdag een gevecht tegen de tijd, De training start al om 18.00u. Ouders appen gerust even af voor hun kinderen om 17.55u of zelfs na de training. Zelfs zonder opgave van reden terwijl het een teamsport betreft. Ik mis wat beleving dan maar begrijp dat het soms even niet lukt, iemand ziek is of iets dergelijks, maar schrijf dat dan ook. Wij als trainers staan er toch ook - en wij appen ook niet om 18.00u dat de training niet doorgaat. Okay jullie proeven wat fanatisme. Maar begrijpen me wel waarschijnlijk.
Ik heb twee zoons Robin (bijna 15 jaar) die van vogelen houdt en op Scouting zit. Mijn andere zoon Christijn (medeschrijver van dit artikel) is 17 en verlaat zoals hij al aangaf dit jaar de jeugd om in de senioren te gaan waterpoloën. Naast het trainen en jeugd-coördinator zijn heb ik ook andere hobby’s. Sinds kort hebben we een caravan, ik wandel graag samen met mijn vrouw Marjolein en we lopen nu het zogenaamde Pieterpad. Ik rijd ook motor en ga soms met vrienden een dag op pad hiermee. Laatst heb ik weer het windsurfen opgepakt als ‘herintreder’. Ook beheer ik het archief van Flevo en met name het archief digitaliseren is een monsterklus die nu al zo’n jaar of 5 duurt en wat ik zo af en toe oppak in de wintermaanden. Ooit hoop ik dat van het archief de leukste en interessantste stukken inzichtelijk zijn voor ieder lid. We hopen al het een en het ander te laten zien tijdens Flevo 90-jaar en in de nieuwsbrieven.
Dat Flevo een basis is merken we aan de vriendschappen die er zijn en de betrokkenheid tijdens belangrijke gebeurtenissen in het leven van een teamlid. Iemand die zwaar ziek is, een ouder van een teamlid die overlijdt en andere moeilijke periodes. Maar ook bijvoorbeeld tijdens een verhuizingen of verbouwing staan mensen klaar. Super!
2014-04-21 Sylvester 50 jaar verrassings-team
2016 Team O11
6) (Christijn) Flevo is een leuke club waarbij iedereen elkaar kent. Het is dan ook voor iedereen leuk om na de trainingen en wedstrijden nog te blijven hangen bij het zwembad omdat het zo gezellig is in de kantine of op de tribune.
Zoals ik aangaf heb ik hier veel vrienden gemaakt die allemaal meegaan naar de Heren. Ik denk dat deze groep bij elkaar zal blijven op waterpolo totdat we misschien wel net zou oud zijn als de heren van H3. Ik denk dat Flevo niet veel zal veranderen qua goede sfeer. Het zal misschien groeien in ledenaantal maar dat gaat verder niet veel verschil maken.
(Goos) Waar ik me een beetje zorgen over maak zijn de enorme bedragen die we als Flevo moeten betalen op het zwembad te huren. Op het moment dus zo’n € 205,= per uur!! Dat is niet te vergelijken met de prijzen van een sporthal of voetbalveld en is niet te betalen voor een kleine club als Flevo. En de contributie misschien in de toekomst ook niet meer voor een normaal huisgezin! De noodklok luidt. Ik hoop dat het bestuur snel goede afspraken kan maken met de Gemeente Nijkerk en Optisport. Als dit er niet komt hangt de toekomst aan een zijde draadje. Ik zou zo graag over 10 jaar het gezonde-100 jarige bestaan van onze club vieren samen met de huidige kinderen die dan onze senioren teams spelen! Een mooie wens denk ik zo.
(Henk) ja we sluiten af
- Speel met elkaar
- Werk voor elkaar
- Werk voor het hoogst haalbare
Ik wens jullie al het goede toe en ik blijf jullie volgen.
Succes Henk, Goos en Christijn!
